Wspólnota bez barier

Międzynarodowy Dzień Głuchych, znany również jako Międzynarodowy Dzień Niesłyszących (ang. International Day for the Deaf) to coroczne święto obchodzone w ostatnią niedzielę września. To wydarzenie zostało ustanowione w 1958 r. przez Światową Federację Głuchych (World Federation of the Deaf, WFD) i stanowi kulminacyjny punkt Międzynarodowego Tygodnia Głuchych (International Week of the Deaf, IWD), który został później rozszerzony do pełnego tygodnia. Obchody te upamiętniają powstanie tej organizacji we wrześniu 1951 r.

Celem Międzynarodowego Dnia Głuchych (IWD) jest skupienie uwagi polityków, władz, opinii publicznej oraz mediów na wyzwaniach, z jakimi borykają się osoby niesłyszące na całym świecie. Ma to na celu podniesienie świadomości na temat ich praw, osiągnięć i codziennych zmartwień, w tym problemów związanych z dyskryminacją. Podczas obchodów organizowane są różnego rodzaju wydarzenia, w tym imprezy, marsze, kampanie i spotkania, które mają na celu promowanie praw osób niesłyszących. W ramach tych wydarzeń władze lokalne i krajowe często prezentują swoje aktualne programy działania.

Język migowy, czyli sztuka migania

Na co dzień osoby niesłyszące pozostają często niezauważone, jednakże niewielu zdaje sobie sprawę, że w Polsce może ich być nawet kilka milionów. W ich komunikacji kluczową rolę odgrywa język migowy.

W XVI wieku los osób niesłyszących uległ poprawie dzięki zaangażowaniu wpływowego rodu de Velasco w Hiszpanii. W tej rodzinie było wielu niesłyszących członków, prawdopodobnie z powodu wady genetycznej. Rodzina de Velasco kładła duży nacisk na naukę mówienia wśród swoich niesłyszących członków. Motywowało to przede wszystkim fakt, że według ówczesnych przepisów prawnych osoba, która nie potrafiła mówić, nie mogła dziedziczyć rodzinnego majątku. Dlatego też rodzeństwo de Velasco zdecydowało się na naukę języka i komunikację, co przyczyniło się także do ułatwienia życia innym osobom niesłyszącym w społeczeństwie.

W XVIII wieku we Francji i Anglii nastąpił przełom w traktowaniu osób niesłyszących, gdy powstały pierwsze internaty i szkoły dla niesłyszących. Później podobne zmiany miały miejsce także w Polsce i Niemczech. To otworzyło drzwi dla osób głuchych, które miały ochotę uczyć się i prowadzić normalne życie, dając im nadzieję na lepszą przyszłość.

Język migowy

Język migowy należy do kategorii języków naturalnych, wizualno-przestrzennych i stosowanych przez społeczność osób niesłyszących. Istnieje wiele różnych języków migowych, a szacuje się, że na całym świecie funkcjonuje od 200 do 300 takich języków, przy czym ta liczba stale rośnie. Każdy z tych języków migowych posiada swoje własne słownictwo i reguły gramatyczne.

Dzieci niesłyszące przyswajają język migowy jako język naturalny poprzez naukę migania, co obejmuje wykonywanie określonych gestów i ruchów rąk, przy uwzględnieniu mimiki twarzy oraz ruchów tułowia i głowy. Każdy język migowy posiada swój unikalny zestaw znaków, których liczba może wahać się od 5 do 15 tysięcy. Są one również uzupełniane m.in. alfabetem palcowym, liczebnikami, czy znakami interpunkcyjnymi.

Naturalnym językiem osób niesłyszących w Polsce jest Polski Język Migowy (PJM), który od 1 kwietnia 2012 r. jest oficjalnym językiem ustawowym. Umożliwia to osobom głuchym określanie PJM jako języka, którym posługują się na co dzień.