Światowy Dzień Walki z Wścieklizną

Pierwszy Światowy Dzień Wścieklizny miał miejsce po raz pierwszy 8 września 2007 roku w Atlancie. Wydarzenie to zostało wsparcie finansowe przez międzynarodowe instytucje takie jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) oraz Organizacja Panamerykańska ds. Zdrowia (PAHO/AMRO). Wcześniej, obchodzono go jedynie w USA i Wielkiej Brytanii pod nazwą Dzień Wścieklizny. Inicjatorem tego święta był amerykańska organizacja non-profit o nazwie Global Alliance for Rabies Control (ARC), we współpracy z Ośrodkami Kontroli i Prewencji Chorób (CDC) w Stanach Zjednoczonych.

Wścieklizna to niebezpieczna choroba zakaźna, która jest przenoszona przez ukąszenie przez zwierzę drapieżne lub domowe, które jest nosicielem wirusa. Infekcja następuje poprzez przeniesienie wirusa ze śliny zwierzęcia do rany, którą zazwyczaj zostaje ugryzione.

Naturalnym rezerwuarem wirusa wścieklizny są drapieżniki, takie jak lisy, jeże, wiewiórki, nietoperze, psy, a czasem również inne dzikie lub udomowione zwierzęta, które są zarażone tą chorobą, takie jak krowy, sarny, psy czy koty. Warto zaznaczyć, że niewielkie gryzonie, takie jak szczury, chomiki czy myszy, nie przyczyniają się do rozprzestrzeniania wścieklizny u ludzi, więc ugryzienia tych zwierząt nie wymagają szczepienia przeciwko wściekliźnie.

W celu uniknięcia zakażenia wścieklizną należy:

• unikać bezpośredniego kontaktu ze zwierzętami dzikimi,
• nie dotykać znalezionych martwych zwierząt – fakt ten należy zgłosić policji, straży miejskiej lub służbom weterynaryjnym,
• systematycznie poddawać szczepieniom własne psy i koty,
• nie wypuszczać kotów i psów bez możliwości ich kontroli,

po pogryzieniu lub oślinieniu ranę dokładnie przemyć kilkakrotnie wodą z mydłem oraz zdezynfekować i bezwzględnie zgłosić się do lekarza celem oceny kwalifikacji do rozpoczęcia szczepienia przeciwko wściekliźnie oraz oceny co do ewentualnego dodatkowego szczepienia przeciwko tężcowi.